Doğru ve yanlış, Kendi çıkarınıza olan şey tarafından belirlenir. Kişisel çıkarınıza aykırı davranmak ahlaksızlıktır.
Etik Egoizm genellikle Psikolojik Egoizme dayanır. Doğası gereği bencil davranırız.
Etik egoizm, hedonizm anlamına gelmez veya en azından bazı ‘daha yüksek’ malları (örneğin, bilgelik, politik başarı) hedeflememiz gerekir, ancak daha ziyade (ideal olarak) kişisel çıkarımızı maksimize edecek şekilde hareket edeceğiz. Bu, bazı uzun vadeli hedeflere ulaşma uğruna bazı acil zevklerden vazgeçmemizi gerektirebilir. Ayrıca, etik egoizm başkalarına yardım etmeyi dışlamaz.
Egoistler, başkalarına ancak bu kendi çıkarlarını geliştirecekse yardım edeceklerdir. Etik bir egoist, fedakarın başkalarına yalnızca istedikleri için (belki de başkalarına yardım etmekten zevk aldıkları için) veya bazı kişisel avantajlar olacağını düşündükleri için yardım ettiğini iddia edecektir. Bunu yaparken. Yani, gerçek fedakarlık olasılığını reddederler (çünkü hepimizin doğası gereği bencil olduğumuzu düşünürler). Bu bizi Etik Egoizmin temel mantıksızlığına götürür. Kendi çıkarları pahasına başkalarına yardım eden kişi aslında ahlaksız davranıyor. Birçoğu, etik egoistin ahlak kavramını yanlış anladığını düşünür yani, ahlak, kişisel çıkarımızı daha da ileriye götürmek yerine sınırlamak için yönlendirildiğimiz pratik akıl yürütme sistemidir. Ayrıca, bu gerçek özgecilik gerçekten mümkündür ve nispeten yaygın olarak sergilenmiştir. Ahlak, kendi çıkarımızı daha fazla sınırlamamız için yönlendirildiğimiz pratik akıl yürütme sistemidir. Ayrıca, bu gerçek özgecilik gerçekten mümkündür ve nispeten yaygın olarak sergilenir.
Ahlak, kendi çıkarımızı daha fazla sınırlamamız için yönlendirildiğimiz pratik akıl yürütme sistemidir. Ayrıca, bu gerçek özgecilik gerçekten mümkündür ve nispeten yaygın olarak sergilenir.